Gdy słyszę to pytanie, skierowane do mnie, od 1 stycznia 2017 stypendysty ZUS-u (bo ładniej to brzmi niż emeryt), zastanawiam się o co chodzi? Po przepracowaniu 47 lat i 5 miesięcy, ku zadowoleniu mojej rodziny i rozpaczy moich wrogów, których pozbawiłem argumentów, że blokuję swoją osobą miejsce pracy, odszedłem. I kiedy mnie pytają o politykę, zastanawiam się czy pytającym chodzi o: politykę lokalną mojego ukochanego miasta Bielawy, gdzie nieprzerwanie od 15 lat jestem radnym Rady Miejskiej? A może chodzi o politykę prowadzoną w powiecie dzierżoniowskim? Czy może pytający chce znać wiadomości dotyczące prowadzonej polityki województwa dolnośląskiego? Albo chodzi o niezrozumiałą dla większości ludzi politykę na szczeblu krajowym czy międzynarodowym? A może chodzi o prowadzoną politykę Sojuszu Lewicy Demokratycznej, gdzie od samego początku powstania partii pełnię funkcję sekretarza Rady Powiatowej SLD w Dzierżoniowie?
Dopiero po moim zapytaniu, o jaką politykę chodzi i co moich rozmówców najbardziej interesuje, rozpoczynam odpowiedź na zadane mi pytanie. Zauważyłem, że dzisiaj nie każdy z nas ma czas czy ochotę, aby w telewizji oglądać, w radiu słuchać, co dzieje się w polityce. Internet spowodował, że dużo mniej czytamy gazet, a jak już sięgamy po prasę, to czytamy ją od ostatniej strony i przeglądamy w niej opublikowane zdjęcia. Dobrze się stało, że DDZ.24.EU, gazeta aglomeracji dzierżoniowskiej – dwutygodnik trafia do czytelników w piątki, czytelnik ma możliwość w czasie weekendu, kiedy znajdzie chwilę wolnego czasu, przeczytać: felietony, komentarze, opinie, informacje, wydarzenia z życia samorządów miast i gmin powiatu dzierżoniowskiego, raporty policyjne, wiadomości sportowe i kulturalne, przejrzeć ogłoszenia, reklamy itp.
Czytelnik ma również możliwość czytania oraz komentowania na portalu internetowym www.ddz24eu, wszystkiego co dzieje się wokół nas. Chętni którzy chcieliby podzielić swoimi przemyśleniami mają taką możliwość dzięki stronie internetowej. Dzisiaj przeważnie każdy narzeka, że ma mało czasu i musi z natłoku wydarzeń wybierać interesujące go informacje. W rozmowach z ludźmi staram się wysondować, co ich w polityce najbardziej interesuje. Doszedłem do wniosku, że najbardziej ciekawi ich to, co ma niewątpliwie duży wpływ na ich codzienne życie. Największe zainteresowanie budzą tematy wywołane ustawami Sejmu lub decyzjami podejmowanymi przez samorządy powiatowe, wojewódzkie, miejskie czy gminne, które bezpośrednio powodują, że ludziom będzie się żyło lepiej lub nie. W ożywionej dyskusji zastanawiają się, czy władza w swojej nieomylności chce lub próbuje zafundować nam takie rozwiązania, dzięki którym będzie można mówić, że jest lepiej i że to właśnie władza wie najlepiej, czego chce i pragnie obywatel. Dlatego chciałbym, aby czytelnik znalazł tyle wolnego czasu, by przeczytać to, co napisałem, porównać moje zdanie ze swoimi osobistymi spostrzeżeniami, przemyśleniami czy opiniami, bo uważam , że różnica zdań w poglądach może zaowocować zrozumieniem mechanizmów zachodzących w polityce. Każdy ma indywidualny sposób pisania, inną wrażliwość, lecz pisać należy tak, jak spostrzega się rzeczywistość. Trudne zadanie stoi przede mną, bo jak pisać o wydarzeniach, które już w polityce mamy za sobą (bo DDZ.24.EU jest dwutygodnikiem). Jak pisać o skomplikowanej, polityce prostym językiem, zrozumiałym dla każdego czytelnika bez względu na jego wykształcenie? Wiem, że prosty język jest łatwiejszy w odbiorze i szybciej można znaleźć w tekście te informacje, których czytelnik poszukuje. Postaram się więc pisać zwyczajnie, prosto, ale czy to mi się uda?
Zobaczymy. Wiem jedno, że chciałbym, aby moje teksty były czytane od początku do końca. Czy pisać tak, aby tekst spodobał się czytelnikom czy tak, aby myśli zawarte w tekście wzbudzały: komentarze, opinie, dyskusje nad tym, co autor miał na myśli. Zawsze szukałem odpowiedzi na pytanie, czy polityka powinna charakteryzować się emocjami, czy też chłodnym kompromisowym spojrzeniem na otaczającą nas rzeczywistość i wznoszeniem się ponad podziałami. Zastanawiałem się, jaki wpływ na kształtowanie opinii społecznej mają media, na wyrazistość komentowania zdarzeń dnia dzisiejszego. Jakie argumenty trafiają do czytelników, i czy w ogóle one trafiają, jeżeli ktoś ma już zakorzenione poglądy prawicowe, lewicowe czy w ogóle takich nie ma. Komentowanie polityki, która wyzwala w nas emocje, jest rzeczą trudną, wymagającą rozeznania i ciągłego stawania przed dylematem, jak należy pisać aby nie kierować się sympatią lub antypatią do zachodzących wydarzeń i jak pisać o sprawach drażliwych, które dzielą niejednokrotnie Polaków, ale które budzą w nich zainteresowanie i mobilizują do szukania odpowiedzi na postawione pytanie: „jak żyć”? Rządzenie to dialog a nie zamykanie ust opozycji, Polska jest jedna i to Polska jednoczy wszystkich.
Politycy są odpowiedzialni za Polskę, a w kraju jest tyle różnych spraw do rozwiązania. Nie wolno więc chować głowy w piasek, gdy władza, zamiast zajmować się sprawami najważniejszymi dla ludzi szuka tematów
zastępczych, próbuje zmieniać sposób myślenia ludzi i dokonywać selekcji wydarzeń, wskazywać, które fakty w historii Polski były najważniejsze. A może należałoby zastanowić się, co należy zrobić ,aby ludziom żyło się lepiej i wznieść się ponad podziałami? Uczono mnie w szkole, że pisać trzeba prawdę a kłamać nie wolno, a pisząc należy skupić się na sprawach najważniejszych. Ale kto ma osądzać, gdzie leży prawda, po czyjej jest stronie, gdy każda ze stron ma swoje argumenty i na swój sposób je przedstawia. Kto ma więc racje i kto ma wydać wiążącą odpowiedź, jak być powinno?
Mimo tych rozterek wewnętrznych zastanawiam się, co nas czeka w polityce w 2017? Nie byłbym sobą, gdybym nie chciał, aby przystanek na żądanie został przemieniony na przystanek na życzenie, gdyż uważam, że brzmi to lepiej i bardziej buduje życzliwość. Pragnę dożyć lepszej przyszłości, aby Polska była bogata, czego czytelnikom i sobie życzę na rok 2017.
Adam Pajda
c.d.n.
Dodaj komentarz